I хоць вецер сіберны свішча —
Гулу бітваў былых адгалоскам,
Добры дзень, добры дзень, Гарадзішча,
Што было колісь слаўным Лоскам!..
Што за даль, шырыня якая!..
Мы караскаемся па адхоне,
I пясок нам з-пад ног сцякае,
Быццам кроў, — татараў, тэўтонаў?..
He адказвае Верасоўка,
Hi Казлоўка, што свецяцца ў доле
З двух бакоў ля падножжа паўколлем,
Як забытыя паўпадкоўкі.
Ды адказваць, што?! Што збуцвелі,
Спапялелі вежы і сцены,
Агаліўшы курганішча веліч,
Шырыню і прастор летуценны?..
Ды не мерце іх метрам-аршынам,
Як лічыльнікі, чорна, занудна, —
Вышынёю тут — дух Скарыны
I твой одум, Сымоне Будны!
I хай вецер сіберны свішча —
Гулу бітваў былых адгалоскам,
Добры дзень, добры дзень, Гарадзішча,
Што было колісь слаўным Лоскам!
Хто ўздымаўся сюды, не загіне.
I, не верачы, веру ў цуды:
Крок ступлю і ўбачу Скарыну,
Крок яшчэ, і сустрэнецца Будны!..
Алег Лойка
Комментарии
7 лет 50 недель назад
8 лет 5 недель назад
9 лет 14 недель назад
10 лет 13 недель назад
10 лет 17 недель назад
10 лет 46 недель назад
10 лет 51 неделя назад
11 лет 16 недель назад
12 лет 10 недель назад
12 лет 45 недель назад